08.07.2005, 07:43

• Dlaczego powstało radio. Byliście pasjonatami radioodbiorników?
• Co mogliśmy zrobić po stanie wojennym? Pisaliśmy na murach, rozdawaliśmy jakieś drobne ulotki. Ale tego było mało. Chcieliśmy mówić do wszystkich, a nie do garstki. Tak doszliśmy do radia. To było najlepsze rozwiązanie w tamtym momencie. Wszyscy potrzebowali informacji.
• Skąd wzięliście pierwszy nadajnik?
• Ciężko było go zdobyć w tamtym czasie. Na szczęście poznałem Ireneusza Haczewskiego. Był świetnym elektronikiem. To on zrobił nam nadajnik. Tak trafił do nas .kapral.. Mały był, ale na początek wystarczał. A potem z Francji przyszedł do nas drugi. Ten był większy i dzięki temu słyszeli nas aż w Lublinie.
• A jak trafiliście do telewizji?
• Wtedy .Dwójka. nadawała fonię na tak niskich falach, że z naszym francuskim cackiem mogliśmy się przestroić na ich pasmo. I co? Doszło do tego, że Czernienko nie dosyć, że mówił nad grobem Andropowa po polsku, to jeszcze wymieniał nazwiska aresztowanych w Świdniku. I od tamtej pory nadawaliśmy audycje tylko na pasmach .Dwójki. w czasie największej oglądalności.
• Jakie były reakcje władzy na wasze wyczyny?
• Wściekli się. Szukali nas wszędzie, a naszą sprawą zajęła się aż Warszawa. Ale my się nie dawaliśmy. Przenosiliśmy nadajnik w różne miejsca. Chodziliśmy z nim po całym mieście. W pewnym momencie UB był przekonany, że w Świdniku działają co najmniej trzy nadajniki. Do ścigania nas skierowano wtedy 350 osób!
• Którą z audycji zapamiętał pan najbardziej?
• Pierwszą. Wtedy wezwaliśmy ludzi do bojkotu pochodów pierwszomajowych i rzeczywiście tak się stało. To było niesamowite! Ale każda audycja była w jakiś sposób wyjątkowa. Część taśm nam zabrano, kiedy ubecy natrafili na nasze archiwum. Ale ogromna większość się zachowała. Czasy naszego radia i całego zrywu były naprawdę wspaniałe. Byliśmy wtedy przykładem dla całego kraju. O Świdniku mówiło się w najodleglejszych zakątkach Polski. Wtedy to Lublin leżał obok Świdnika.
• A teraz co robi legenda Świdnickiego Wolnego Radia?
• No cóż, mam swoje lata. Jestem na emeryturze. Teraz niech młodzi walczą. A ja będę dalej hodował pietruszkę na swojej działce.